Søgeresultater: 121

Tá ið skaldsøgan Álvarsama spælið fylti 100 ár í 2012, skrivaði navnframi rithøvundurin Henning Mankell hugleiðing um bókina undir yvirskriftini ”En av de allra yppersta”. ”Hjá mær er eingin ivi um, at hetta er ein av teimum stórfingnastu ástarskaldsøgunum, ið skrivaðar eru á svenskum máli. Vit kunnu eisini siga, at við hesari skaldsøguni kom nýtíðin inn í svenskar bókmentir. Skaldsøgan snýr seg um Arvid Stjärnblom og viðurskifti hansara við tvær kvinnur, Lýdiu Stille og Dagmar Randel. Skaldsøgan fer fram í eini 15 ár, frá sumrinum 1897 til heystið 1912. Søgan endar nakrar mánaðir eftir tað, at Summarolympiadan í Stokkhólmi er av. Lýdia og Arvid eru ung, tá ið tey av tilvild møtast á sumri 1897. Meðan Lýdia møtir Arvidi, uttan at tann stóri ástareldurin geisar beinan vegin, kennir Arvid á sær, at okkurt avgerandi er um at henda í lívi sínum. Hjá honum er tó tann stóri spurningurin, um hann ikki er ov ungur og óroyndur til at binda seg? Tey glíða hvørt frá øðrum. Lýdia giftist við einum eldri manni. Arvid møtir einari aðrari kvinnu, sum hann giftist við. Hjúnalag teirra verður brátt vani og endurtøka. Tann ástarrúsurin, Arvid einaferð upplivdi saman við Lýdiu, er bara ein kám lognbrá. Árini ganga. Í 1907 renna Lýdia og Arvid seg í hvørt annað aftur av tilvild. Tey sita undir liðini á hvør øðrum í operuni. Og nú kunnu tey brádliga sameinast í tí ástareldi, sum tey ongantíð frammanundan fullførdu. Men trupulleikarnir enda ikki. Brádliga frættir Arvid, at Lýdia fjasast við ein av starvsfeløgum hansara á blaðnum, har hann arbeiðir. Arvid ásannar, at ástarband teirra fer altíð at vera hótt og harvið at enda ógjørligt. Álvarsama spælið er komin í nýggjum uppløgum á ymsum tungumálum, nýliga kom bókin út av nýggjum á donskum, norskum og týskum, og fyri fimm árum síðan leikstjórnaði Pernille August, tá ið bókin varð gjørd til film. ... In 2012, on the 100th anniversary of The Serious Game, the renowned Swedish author Henning Mankell wrote a reflective piece about the novel titled "En av de allra yppersta", meaning "one of the very best." "For me, there is no doubt that this is one of the greatest romance novels to have been written in the Swedish language. We might also say that this novel brought the modern age into Swedish literature." The novel revolves around Arvid Stjärnblom and his relationship with two women, Lydia Stille and Dagmar Randel. The novel takes place over the course of 15 years, from the summer of 1897 to the autumn of 1912. The story concludes a few months after the Stockholm Summer Olympics Lydia and Arvid are young when they meet by chance during the summer of 1897. While the encounter hardly causes sparks to fly for Lydia, Arvid feels as if something significant is about to happen in his life. But is he too young and inexperienced to commit to someone? They drift apart. Lydia marries an older man. Arvid meets another woman, whom he marries. The marriage soon turns into routine and repetition. The rush of passion that Arvid once felt with Lydia is but a faint mirage. The years pass. In 1907, Lydia and Arvid once again meet by chance when they find themselves sitting next to each other at the opera. Now the two can unite in the fiery passion that they never consummated. But all is not well. Suddenly, Arvid learns that Lydia is seeing one of his coworkers at the paper. Arvid comes to the realisation that their relationship will always be threatened and will not lead to a happy ending. The Serious Game has been published in new editions in different languages, most recently in Danish, Norwegian and German. Five years ago the novel was turned into a film directed by Pernille August.

Jólaoratoriið eftir Göran Tunström er ein av ríkastu og mest yndaðu svensku skaldsøgunum seinastu fjórðingsøldina, og sum vera man er bókin týdd til nógv onnur mál. Fyri bókina fekk Authorin tær størstu viðurkenningar. Jólaoratoriið hevur fleiri ferðir verið ført fram á leikpalli, og Kjell-Åke Andersson hevur fingið stóra viðurkenning fyri filmin. Jólaoratorrið byrjar í svenska býnum Sunne, har fólk gera seg til at syngja og spæla hitt fagnaðarríka Jólaoratoriið eftir Bach. Haðani veksur skaldsøgan fram. Hon røkkur um trý ættarlið, byrjar í tríatiárunum og endar í dag. Søgugongdin fer fram millum Värmland og landafrøðiliga mótpol tess - Nýsæland. Hóast Jólaoratoriið er ein bók um sorg og longsil, so ivast Authorin ikki í kærleikans mátti, sum er "at geva einum øðrum menniskja lívsmegi" og viðurkenna lívið, sum tað er. Sum ein tráður ígjøgnum alla søguna við øllum teimum ríku og skiftandi tilburðunum gongur leitan Sidners Nordenssonar eftir einari javnvág ímillum sorgina, sum heldur fram at níva, og kærleikans lívsjáttandi og lekjandi megi. Sonur Sidners verður tónlistamaður og kemur aftur til Sunne, har hann stjórnar Jólaoratorii Bachs, sum endar við hesum orðunum á enskum máli: "You shepherd folk, be not afeared,/because the angel tells you:/this weak babe/shall be our comfort and joy,/there to subdue the devil/and bring peace at last." "Bókin Jólaoratoriið er tað, vit rópa tíðarleys. Ein fagnaðarkvøða til menniskjanna gátuføru evni at vísa frøi og bera trega, hvar tey enn hava fingið sess í lívinum." --- The Christmas Oratio by Göran Tunström is one of the richest and most treasured Swedish novels in the last 25 years and has been translated to many languages. The author has received significant recognition for it. The Christmas Oratio has been performed on stage several times and Kjell-Åke Andersson has received great recognition for his film version. The Christmas Oratio begins in the Swedish town Sunne, where people are getting ready to sing and play the glorious Christmas Oratio by Bach. From there the novel begins to expand, spanning across three generations. It starts in the 1930s and finishes in our day. The story is set between Värmland and its geographical opposite, New Zealand. Even though The Christmas Oratio is a story about grief and longing the author does not lack any conviction about the power of love, which “is to give another person a vigour of life” and to recognise life for what it is. Like a thread through the story with its potent and shifting situations, Sidner Nordensson searches for a balance betwen perpetual grief and the life-affirming and healing power of love. Sidner’s son becomes a musician and he returns to Sunne to conduct Bach’s Christmans Oratio The final words of the Oratio itself are: "You shepherd folk, be not afeared,/because the angel tells you:/this weak babe/shall be our comfort and joy,/there to subdue the devil/and bring peace at last." The Christmas Oratio is a book which we would call timeless. It is a celebratory shout to the mysterious ability to express joy and to carry pain, whatever the lot in life may be.

Í Lognbrá fylgja vit droymaranum Høgna frá smádreingi, til hann mannkomin fer til skips. Høgni er yngsti sonur í stórbóndahúsunum í Túni. Hóast Túnshúsið er valahús og foreldur Høgna, Guðrun og Sakir, dugnalig bóndafólk, so roynist barndóm­urin Høgna alt annað enn lystiligur. Einki samljóð er foreldranna millum, og í hesum sálarliga ótrygga heimi, fyltur av happing og høggum, mistrívist smádrongurin og byggir sær upp sína egnu dreyma­verð saman við teirri fremmandu gentuni, ið hyggur upp á hann "við sínum stóru bláu eygum og sínum fagra gula hári." --- In Lognbrá we follow the dreamer Høgni from boyhood until he as a man goes to sea. He is the youngest son of the farm of í Túni. Even though the Túni household is held in high regard and the parents of Høgni, Guðrun and Sakir, are skilled farmers, Høgni’s childhood is far from happy. There is no harmony to be found between his parents and in this psychologically unsafe world, full of bullying and harm, the boy withers. He constructs a dreamworld together with the strange girl who looks at him “with her big blue eyes and her lovely yellow hair”.

Skaldsøgan lýsir eina lítla bygd í 20- 30árunum og tvídrátt­in í Símun við seg sjálvan um trúgv, fakfelagspol­itikk, kærleika og mong onnur stórmál. Símun hevur verið trúlovaður við Astrið, men hon ger tað liðugt, tí hon ivast í, um Símun er sannførdur trúgvandi. Hann hittir síðan Sáru, og tey giftast. Sára er lívsglað, kát og gæsut, og tað hóvar ikki tí tunga bygdarfólkinum. Gunnar, ið er gudsavnoktari, kemur heim úr útlondum og fær sær handil í bygdini. Hann stendur sum umboð fyri eitthvørt nýtt, sum Símun heldur vera spillu. Oman á tað tykist Gunnar at hava hug á Sáru. Sára heldur, at Gunnar umboða eitthvørt kærkomið nýtt í bygdini. Nógv ymisk fólk mynda heimbygdina, men sjálv megin­tægrin í frásøguni er Símunar egna stríð við seg sjálvan at vinna sær fótafesti í tilveruni og koma til sættis við allan tvídrátt, ið er í honum. ... The novel depicts a small town in the 20s and 30s and the conflicts within Símun about beliefs, worker’s unions, love and many other things. Símun was engaged to Astrið but she ended it because she has doubts about whether Símun was a dedicated Christian. Then he meets Sára and they get married. Sára is full of life, she is happy and spirited and this does not fit well with the heavy handed townspeople. Gunnar, an atheist, comes back from abroad and sets up a mercantile in the town. He represents something new which Símun sees as destructive. In addition to that Gunnar seems to have an eye for Sára. Sára herself seems to think that Gunnar brings something new and exciting to the town. Several different people shape the town but the main story is about Símun’s own struggle with himself, as he tries to find a footing in life and to come to an agreement with his inner conflicts.

Svartsjúkur hjúnafelagi, sum drepur konu sína, tí hann hevur illgruna um, at hon er skotin í einum øðrum. Lýsingin er bersøgin um kynslig sambond og er eitt álop á vanliga, stirnaða hjúnalagið. ... A jealous spouse kills his wife due to suspicions of her being in love with another man. It is a blunt account of sexual relations and an attack on the conventional, stagnated marriage.

Knut Holmen hátíðarheldur einsamallur fjørutiáradagin á eini matstovu. Hann hevur havt viðgongd og eydnu við sær: í starvinum hevur gingið sum eftir ánni, hann er giftur, og hjúnalagið er gott og trygt, hóast kanska nakað stirðnað. Hann er eftir øllum at døma nøgdur, men so fer hugurin at spinna. Hann kemur til ta niðurstøðu, at hóast viðrák eftir øllum sólarmerkjum at døma, so eigur lív hansara onga varma, einki er, ið fløvar. Onkustaðni á leiðini er eitthvørt skeiklað. Skeiklað álvarsliga úr lið. Flógv fyri flógv grevur hann seg niður í sítt egna sinn, rekir seg fram á lívsmyndir í vónini um at fáa svar. Um tað mundið, tá ið Sigurd Hoel skrivaði skaldsøguna, var hann ávirkaður av sálargreinandi hugsanum. Hann gekk sjálvur til viðgerðar og hevði alstóran áhuga fyri tí sjálvrannsakan, sum høvuðsmaðurin í skaldsøguni er í holt við. Høvuðsevnið kann í stuttum verða lýst við hesum reglum úr bókini: "Gloymd angist fyri gloymdum misgerðum reka sum skuggar yvir lívum okkara". Tað snýr seg um ótta fyri myndugleikum og lívsangist, sum hava røtur í barnaheimi við ongum eymleika og ongum trúnaði. ... Knut Holmen celebrates his fortieth birthday alone in a restaurant. He is prosperous and successful. At work things have been going smoothly, his marriage is well and secure, although a little rigid. He seems to be leading a satisfying life when his mind starts to spin. He comes to the conclusion that despite his obvious good fortune, his life lacks warmth and passion. Somewhere along the way something has been distorted - twisted totally out of proportion. Bit by bit he buries himself under the weight of his own mind, finds himself revisiting the past in hopes of finding an answer. While writing the novel, Sigurd Hoel himself was going through psychological turmoil. He was undergoing therapy and was very keen on the kind of soul-searching that the main character in the novel had embarked on. The subject matter of the novel can in short be described using an excerpt from the book: “Forgotten fears of forgotten misdeeds drift like shadows over our lives.” It’s about the fear of authorities and the fear of living which is rooted in a childhood home with no love, no comfort.

Í kvirruni hoyrast langt burturi stjørnudropar dryppa av himni. Afturljóðið hoyrist um alt tað stóra himnahválvið. Hetta er einasta ljóðið í himni og á jørð. – Ljóðið kemur frá einum vatnkrana, sum ikki er rættiliga fyrisnaraður. Einsamallur og einsligur er tann dryppandi vatnkranin í verðini. Minnismyndirnar eru skipaðar í eini 70 brot, sum annaðhvørt frásøgumaðurin sum gamal ella frásøgumaðurin sum barn sigur okkum. Inn ímillum dregur gamli frásøgumaðurin okkum upp úr barnaárunum og inn í núið. Har verða virði mett og sett upp ímóti tí, ið farið er, áðrenn aftur verður kavað niður í farna tíð, og nýggj brot verða manað fram. Hann argast um, at hann nú myndaliga talað er staddur við heimsins enda og bara kann hyggja aftur á eitt lív, sum unglingar nú valla ígjøgnum, meðan hann situr í aldurdómsins fongsli. Men tað er eisini eitt makaleyst lív, hann hyggur aftur á. ... In the silence stardrops are heard dripping, falling from heaven somewhere in the great distance. Their echoes skip and bounce across the great sky vault. This is the only sound in heaven and on earth. - The sound emanates from a faucet not quite turned off. Alone in the world and lonely, the faucet drips, drips. These reminiscences are organized in 70 parts. The narrator switches between his vantage point as an old man and as a child. Every now and then the old man draws us out of the years of childhood to the present. Virtues are evaluated and set up against what has already passed. And then he dives back into time past, and new fragments of life are conjured up. It annoys him that he now, symbolically speaking, finds himself at the end of the world and only can look back on the life that youth now journey through while he is fettered in the prison of old age. However, the life he looks back on is also exceptional.

Árið er 1918, og úr Reykjavík sæst, hvussu Katla goysir eld og málar luftina nátt sum dag. Hóast náttúruvanlukkur, kolatrot og kríggið, sum herjar úti í hinum stóra heimi, gongur lívið í høvuðsstaðnum sína vanligu gongd. Íslendingar fyrireika seg til at gerast sjálvstøðug tjóð. Sekstan ára gamli Mánasteinur livir fyri filmum, sum verða vístir í báðum biografunum, sum eru í býnum. Tá ið hann svevur, droymir hann um filmarnar í útgávum, har vevnaður av hendingum verður flættaður saman við træðrir úr hansara egna lívi. Tá ið hann er vakin, heldur hann til í útryðju samfelagsins. Spanska sjúka ger innrás í Reykjavik, túsundtals fólk verða sjúk, og stívliga tvey hundrað doyggja. Farsóttin herjar býin og syndrar tann trygga, heimliga gerandisdagin, og ein annar daprari veruleiki tekur við. --- „MÁNASTEINUR“ er ein meistaralig skaldsøga, har ógviliga ymiskir heimar – filmur, kynslív, ein farsótt og sjálvstýrið hjá einari tjóð – verða vovnir saman í eina vakra og samandrigna søgu. ... We find ourselves in 1918 and even from Reykjavik the spewing fire from Katla, the volcano, is seen, painting the sky day as well as night. Despite natural disaster, lack of coal and war in the great world outside it, life in the capital continues as usual. The Icelanders prepare themselves for independence. Moon Stone is 16 and lives for the moving pictures shown in the town’s cinema. Asleep he lives his own dream-cut versions of movies seen, threads of his own life woven into the films’ fabric. Awake he walks on the social periphery. The Spanish flue invades Reykjavik, thousands become sick and more than two hundred die. The pandemic decimates the city and shatters the safety of a homely daily life, replacing it is a reality in a darker hue. --- “Mánasteinur” (Moon Stone) is an exceptional work weaving disparate worlds – movies, sex, a pandemic and a nation’s struggle for independence – into a beautiful and coherent story.

Samhugaprógvið er ein kollveltingarkend tøkni. Kanningar staðfesta, at tað er merkingarberandi samsvar millum andsamfelagsligan atburð og tað at vera máld ella máldur undir lágmarki á mátistokkinum hjá samhugapróvnum. Allir einstaklingar hava í boði at fara til próvtøku, og um royndin er staðin merkja seg í eina almenna protokoll hjá Sálarfrøðingafelagi Íslands og soleiðis prógva fyri samfelagnum, at tey eru álítandi. Oddafólk og ráðandi persónar hava noyðst at merkja seg, ein fyritøka fyri og onnur eftir velur at merkja seg, og nýggir býlingar spretta, har sum ómerkt ikki hava atgongd. Íslendska tjóðin er klovin, onnur helvtin vil hava tryggari samfelag, hin helvtin rættvíst samfelag. Høvuðspersónarnir í skaldsøguni Vetur, Oya, Ólavur og Tristan, hava øll noyðst at laga seg til tað nýggja siðalagið, og fyri framman er tjóðaratkvøða um, hvørt merkingarskylda skal vera lógarbundin. ... The Empathy Test is a revolutionary technology. Research has confirmed that there is an identifiable correlation between anti-social behaviour and having measured below the threshold of the Empathy Test. All individuals are free to take the test, and, if they pass, to be marked in the public register of the Icelandic Psychologist Association, thereby proving to society that they are reliable citizens. Leaders and other powerful individuals have had to mark themselves, businesses are marking themselves, and new districts are emerging that the unmarked do not have access to. The Icelandic nation is divided. One half wants a safer society and the other a just society. The main characters of the story, Vetur, Oya, Ólavur and Tristan, have all had to adapt to the new ethos, and a national referendum lies ahead, which is going to determine whether the Empathy Test is to become mandatory.

Gummi Tarzan er ein heit og stuttlig søga um drongin Ivan Olsen, sum verður ein rættur Tarzan í ein dag við hjálp frá eini rættiligari gandakelling.

Harry hevur nú fingið ta døpru, hættisligu og eftir øllum at døma ógjørligu uppgávu at skula finna og beina fyri seinastu horcruxunum hjá Voldemort. Ongantíð áður hevur hann kent seg so einsmallan, ongantíð hevur lagnan kenst so tung. Men Harry noyðist onkursvegna at finna ta styrki inni í sær sjálvum, sum krevst at fullføra uppgávuna, honum er litin í hendi. Hann má fara úr fjálgu Kaninholuni og óttaleysur, uttan at ivast, má hann ganga miskunnarleysu gøtuna, sum honum er ætlað at fara. Í sjeyndu og seinastu bókini svarar J.K.Rowling hegnisliga teimum mongu spurningunum, ið so mong hava bíðað spent eftir. Søgan um Harry Potter hevur hugtikið lesarar í milliónatali kring allan heim, síðan fyrsta bókin kom út í 1997.

Søga fyri ung. Vit fara við faðiri og soni á ferð gjøgnum Evropa, har teir leita eftir konu og mammu.