Søgeresultater: 120

Triðja bókin um Sofíu gevur eina livandi mynd av einari ungari kvinnu og stríðnum móti fátækdømi og órætti, av kenslum og vanlagnu hennara í Mosambik - einum av heimsins fátækastu londum.

"Aftur á slóðina" varð í Danmørk fatað sum lykilsøga í skaldsøga sum við dulnevnum lýsir verulig fólk og tilburðir. Aksel Sandemose man ivaleyst hava havt sínar fyrimyndir úr býnum, har hann vaks upp, men innihaldið í bókini er so alment, at ein og hvør annar staður við somu fortreytum, kundi verið Jante. Talan er ikki um staðbundin viðurskifti. Bókin er hinvegin um øll jantesamfeløg, sum í miskunnarleysari smábýarhugsan kyrkja einstaklingin og køva búning, vøkstur og menning. Tey fólk, ið henda bók dregur fram í ljós, standa fyri sleygi, bakbiti og meinfýsni - slíkt, ið eyðkennir samfelag við sundurlyndi og sjálvdrátti. Spilliklútar - fólk, ið kóla í og skræða seg um viðurskifti hjá øðrum - eru allastaðni. Tann fábroytti og leiðiligi gerandisdagurin setur teimum tann setning, at tey skulu hótta medmenniskjuni við avdúkingum og trygda niður í sárar trotar, tá ið høvið bíðst. Soleiðis skulu tey kunna halda øllum samfelagnum í gølli. Jante sleppur tá at halda jante niðri við jantelógini. Sandemose visti, at tað ikki júst var óndskapur, ið búði undir, men heldur angist og ráðaloysi. Fjáltur og ráðaloysi kann fáa tað veika menniskjað, í eini roynd at loysa seg frá brekum sínum, at leypa á onnur og meina tey ið síggja tey líða og doyggja. ... In Denmark, A Fugitive Crosses His Tracks was regarded a roman à clef in literature where real people and events are depicted in fictional guise. Aksel Sandemose was without a doubt inspired by the city where he grew up, but the content of the book is, however, so true to life, that any place with the same conditions could be Jante, Denmark. The novel doesn’t point to a specific region or place and the circumstances therein. Rather, the book is about all societies where the Law of Jante is prevalent - societies where merciless narrow-mindedness chokes the individual and extinguishes progress, development and growth. The types of people this book brings into the light are those who take pleasure in gossip, slander and malicious behaviour – the very things that characterize a society where there is discord and an inability to cooperate. Slanderers, people who have their eyes fixed on others and are constantly caught up in the affairs of others, are everywhere. A monotonous and dreary everyday life gives them a reason to threaten their fellow citizens with scandalous exposures and push them down into hurtful holes when need be. This is a way of keeping the entire society in suspenders. Jante is thereby able to keep Jante down through the Law of Jante. Sandemose knew that it wasn’t exactly evil that lived beneath this, but rather angst and perplexity. Fear and distress can make a weak person attack others and hurt those who see them suffering and dying in an attempt to free themselves of their own flaws.

Vit eru í Íslandi fyrst í 20. øld. Karitas Jóns­dóttir er í stórum systkinaflokki. Páp­an hava tey mist á sjónum. Ímóti allari sið­venju hevur mamman sett sær fyri, at øll børnini skulu hava útbúgving – gentur sum dreingir. Hvør í sínum lag stríðast tey fyri at røkka hes­um máli. Karitas hittir eina konu, sum málar. Hon sær, hvussu gávurík Karitas er, og sær til, at hon sleppur á listaskúla í Keypmannahavn á leið 1920. Afturkomin til Íslands fimm ár seinni og vóngóð um at fara undir sítt listar­liga lívsverk, verður hon við barn, endar á einum fátæksligum smáplássi, og lívið broytir kós. Tilveran verður ein kensluborin tog­an millum at fáa list og kær­leika at trívast í einsemi og fátækt – á smáplássi við sjómanni, fleiri børnum, í eini kroysu. Søgan er um tey kor, sum konufólk lótu sær lynda, tað hjálpsemið, sum gjørdi, at tær hóraðu undan, og tað ófati­liga ­seiggið, ið var í teimum. --- The story is set in 20th century Iceland. Karitas Jónsdóttir is one of many siblings. They have lost their father to the sea. Against all custom, their mother has decided that all her children are to be educated – girls as well as boys. Each in their own way, they strive towards reaching this goal. Karitas meets a woman who paints. She recognises Karitas’ talents, and sees to it, that Karitas is admitted to an art school in Copenhagen around the year 1920. Having returned to Iceland five years later with hopes of commencing the artistic work of a lifetime, she becomes pregnant, winds up in a poverty-stricken settlement, and life takes a very different course. It is an emotional struggle for the cultivation of art and love in a place of loneliness and poverty – in a small town with a husband at sea, many children, homed in a cottage. It is an account of the conditions women endured, of the charity that helped them survive, and of their unfathomable fortitude.

Í 1934 bygdi ein múgvandi armeni, Yacoubian, eina stóra lon miðskeiðis í Kairo. Henda lonin, sum enn stendur, er karmur um skaldsøguna og samstundis ein mynd av egyptiska samfelagnum. Har býr og starvast ein litrík fjøld av ymiskum fólki, teirra millum kenslusári konufólkarevurin Zaki Bey, samkyndi blaðstjórin Hatim Rashid og unnusti hansara, framherjandi Hagg Azzam við síni loynikonu, Taha el Shasli, gløggi sonur fátæka duravørðin, sum gerst víðgongdur, Busayna, handilsgentan, ið má tola handilsstjóran, sum er nærgang­andi ímóti henni, tí hon skal breyðføða trý yngri systkin. Her er kynslív, átrúnaður, politikkur og pengar, men fyrst av øllum vald og máttloysi. --- In 1934, an affluent Armenian, Yacoubian, constructed a large building in downtown Cairo. The building, which still stands, serves both as location in which this story unfolds as well as a metaphor for Egyptian society. A diverse group of people live and work in the building, including the passionate womaniser, Zaki Bey, the homosexual newspaper editor, Hatim Rashid and his boyfriend, the brazen Hagg Azzam with his mistress, the building’s poor doorman’s bright son, Taha el Shasli, who turns radical, and the shop assistant, Busayna, who must endure her employer’s expectations of sexual favours in return for the additional money she needs to provide for her three younger siblings. It is a story rife with sex, religion, politics, and money, but most of all of power and helplessness.

ÍSLANDSKLOKKAN varpar ljós á neyðarárini í 18. øld, tá ið eldgos oyddi, farsótt herjaði, og harðræði ráddi. Hin tráðurin er, at tann skaldskapur, sum íslendingar hava skapað frá fornum døgum, og sum hevur hildið teimum uppi andliga og skapað tjóðina, ger, at hon hóast alla armóðina hevur uppiborið at vera fræls. ÍSLANDSKLOKKAN, tjóðareposið hjá nobelskaldinum, er rík frásøgulist. Her er sosialt og tjóðskaparligt patos og gremja, men eisini skemt, spei og angandi poesi. ... ÍSLANDSKLOKKAN (Iceland's Bell) recounts lean years in the 18th century marked by destructive vulcanic eruptions, epidemics, and tyranny. It also emphasises the literature that Icelanders have produced since ancient days, which has kept their spirits high, shaped the nation and cemented their belief in the right to sovereignty in the face of hardships. ÍSLANDSKLOKKAN, the nationalist poetical work of the Nobel-prize-winning author, is a prime example of great storytelling. Here you will find social and patriotic pathos and laments combined with humour, sarcasm, and delightful poetry.

Leygardagin 17. apríl 1868 fór eitt stórt farmaskip á land við Önglabrjótsnef á Reykjanesi. Tað var bikasvart og trímastrað og hevði trý dekk. Millum tær mongu tunnurnar av lýsi – eitt ómetaligt ríkidømi og ein Guds gáva til fátækafólkið her úti við sjógvin – raka bjargingarmenninir við, at okkurt livandi er á skipinum. Menninir verða skelkaðir, og tá finna teir eitt neyðardýr, ta ungu og illa á hold komnu gentuna Abbu, sum hevur Downs syndrom. Hon er við barn, men eingin veit, hvaðani hon er komin. Ungi plantufrøðingurin Fríðrikur B. Friðsjónsson, bóndi á Brekku, tekur gentuna til sín, tí honum tykir synd í henni. Men Abba sleppur ikki við í kirkju, tí presti dámar ikki evnaveik fólk, sum órógva gudstænastuna. Tá ið Abba doyr, fær Fríðrikur høvi at hevna seg. Fríðrikur og presturin á staðnum, Baldur Skugga­son, hava eitt mál at gera upp sínámillum. Prestur er ikki tann góði maður, sum hann letst í mannaeygum, og ein vetrardag í 1883, tá ið hann fer á fjøllini á eina ógvisliga revaveiðu, fær alt ein óvæntaðan enda … Sum av handahógvi rekir Sjón kynsturliga eina spennandi harmasøgu. Ein ævintýrlig og yndislig frásøgn um kærleika, meinfýsni og hevnd í harðbalnu íslendsku náttúruni. ... Saturday 17 April 1868 a large cargo ship went ashore close to Önglabrjótsnef by Reykjanes in Iceland. The ship was pitch black, had three masts and three levels. Between the many barrels of cod-liver oil - a fantastic wealth and a gift from God to the impoverished people living by the sea - the rescuers find something alive on the ship. They are shocked when they find the young, miserable girl Abba, who has Down’s syndrome. She is pregnant but nobody knows where she has come from. The young botanist Fríðrikur B. Friðsjónsson, who is the farmer at Brekka, takes care of the girl as he feels sorry for her. But Abba is not allowed in the church as the priest does not like mentally challenged people who may disturb the service. When Abba dies Fríðrikur has the change to get even. Fríðrikur and the local priest, Baldur Skuggason, have a score to settle. The priest is not the good man which he pretends to be and on a winter’s day in 1883 when he goes fox hunting in the mountains everything comes to an unexpected conclusion. Sjón skillfully weaves an exciting tragedy. A magical and beautiful story of love, malice and revenge in the harsh Icelandic landscape.

Hjarta myrkursins er ein illkøld og skak­andi frásøgn um ræðuleikar, ið fara fram í ­Kongo tað tíðarskeiðið, tá ið hjálanda­veldi koma í hæddina í 19. øld. Søgan viðger ta ørkymlan, sum búskapar­liga, samfelagsliga og politiska eyðræningin í ­Afrika hevur við sær. Samstundis fáa vit innlit í ta skelkandi framferðina, sum hetta elvdi til. Frásøgumaðurin Marlow ger ferð niðan ígjøgn­­­um Kongoá fyri eitt belgiskt handilsfel­ag. Djúpt inni í landinum hittir hann tann gátu­­føra Kurtz, sum er fílabeins­handlari og onkurs­vegna hevur fingið støðu sum gudur ímillum íbúgvarnar har á leiðum. Kurtz er á sín hátt hugtakandi, men vekur samstundis djúp­astu and­stygd. Har stendur Marlow andlit til andlits við allan tann rotinskap og alt tað ráðaloysi, sum býr í hjartanum á hesum menniskjum.

Jarnfrystu vetrarmánaðirnar um árskiftið 1944-45 flýggjar eitt lítið norskt húski undan krígnum. Illa sperd og í dýrastu neyð fara tey til gongu tvørtur um norðurnorsku fjøllini móti trygdini handan svenska markið. Tey náddu tvørtur um markið eftir ómenniskjaligt strev, men restina av lívinum vóru tey merkt av ferðini. Var tað stríðið vert? Hetta er heimildarsøga. Hetta er veruliga farið fram. Vegurin at ganga er søgan um tað, ið kríggj ger við vanlig menniskju. Í royndum er hon vorðin mýta um ókúgandi lívsseiggið í menniskjum. Vegurin at ganga vísir, at kríggj er ikki bara søgan hjá hetjum: Hon vísir á einstaklingin, konurnar og børnini, sum eisini verða varpað inn í angistina og ræðuleikan, hóast nøvn teirra ikki verða rist á minnisvarðar. ... During the stone cold winter months at the turn of the year 1944-1945 a small Norwegian family flees from the war. Finding themselves desperate and in a tough situation, they set off on foot across the northern Norwegian mountains towards the safety that lay behind the Swedish border. They made their way across the border after a long and hard ordeal hardly fit for humans, but carried the scars from their journey with them their entire lives. Was it worth the struggle? This is a documentary. The story actually did take place. The Road To Walk is a story about what war does to ordinary people. Over time it has become a legend of the unconquerable tenacity for life that lives in us humans. This book reveals that war is not just the story of heroes; it’s the story of the individual, the women and the children who are also hurled into the angst and atrocities of war, even though their names are not etched on memorial monuments.

Nógv ár seinni, andlit til andlits við avrættingarliðið, mintist Aureliano Buendía hin fjara seinnapartin, tá ið pápin tók hann við sær at síggja ísin. "Hundrað ára einsemi" er søgan um Buendía-ættina og um tann íspunna býin Macondo, ið verður grundaður og fer til grundar saman við ættini. Søgan er um kríggj og kærleika, um longsul og einsemi. Hon er á tremur við ræðandi veruleika og vónleysum hugflogi, alla tíðina á markinum millum søgu og søgn. "Hundrað ára einsemi" er ein av teimum stóru skaldsøgunum í heimsbókmentunum. Hon er týdd til flest øll mál, og milliónir av eintøkum eru seld kring heimin. ... Many years later, as he faced the firing squad, Aureliano Buendía was to remember that distant afternoon when his father took him to discover ice. "Hundrað ára einsemi" is the story of the family Buendía and the fictitious city of Macondo, which was founded by and falls alongside the family. It is a story of war and love, of longing and loneliness. It is filled with alarming reality and hopeless fantasy, always on the fence between history and legend. "Hundrað ára einsemi" is one of the grand novels in world literature. It has been translated to almost all languages, and millions of copies have been sold worldwide.

Bábelstornið er fyrsta skaldsøgan á føroyskum máli. Hon kom út sum bók í 1909, men framman undan tí hevði hon staðið í Tingakrossi sum framhaldssøga undir heitinum Ættarbregi. Bábelstornið er ein politisk ættarsøga, sum lýsir húsfólkið á tveimum gørðum ígjøgnum trý ættarlið. Eisini er skaldsøgan á sín hátt ein ævisøga um tjóðskaparrørsluna, sum veruliga kom í ljós í seinna helming av 19. øld. --- "The Tower of Babel" is the first novel written in the Faroese language. The book was released in 1909, but prior to that it could be found in “Tingakrossur” as a serial story under the title “Ættarbregi”. "The Tower of Babel" is a political family saga that depicts the households on two estates over a period of three generations. The novel can also be seen as a biography of the nationalist movement, which came to light during the second half of the nineteenth century.

Voldemort, tann óndi gandakallurin, ið drap foreldrini hjá Harry, sum er afturíafturkomin, og fremur enn eina illgerð. Harry er í summarfrítíð, tá ið søgan byrjar. Harry gleðir seg at fara aftur til Hogwarts at ganga í skúla. Nakað serligt er á skránni í ár: Heimsmeistararskapurin í quidditch er í Onglandi, og Arthur Weasly, pápi Ron, hevur skaffað teimum øllum atgongumerki til finaludystin. Fosturpápin játtar Harry at sleppa við Ron og teimum, men tað er ikki við góðum vilja… Quidditchmeistaraskapurin gerst ein ógloymandi uppliving, ikki minst tí myrkursins gandakallar nýta høvi at føra seg fram. Nakað serligt er á vási í Hogwarts í ár: ein loyndarfull kapping, sum tveir aðrir skúlar taka lut í. Harry og øll hini fáa onki at vita, fyrr enn tey eru komin á skúlan. Brátt snýr alt tosið seg um kappingina, og samstundis gera Voldemort og hansara fólk alt meira um seg.

Søga fyri ung. Vit fara við faðiri og soni á ferð gjøgnum Evropa, har teir leita eftir konu og mammu.